Berichten door Niels de Vries

Een nieuw fenomeen: de ‘deathfluencer’

Al ruim een jaar bevinden we ons in een pandemie en dat doet iets met ons als mens.
We zijn ons steeds vaker al op jonge leeftijd bewust van het gegeven dat het leven iets ‘eindigs’ is. Waar velen vroeger ‘De dood’ parkeerden naar ‘iets van later’, waar je je nog niet druk om hoefde te maken, heeft deze tijd ervoor gezorgd dat er een nieuwe vorm van bewustwording omtrent de eindigheid van leven is gekomen. De pandemie is niet alleen vervelend, maar voor sommigen zelfs levensontwrichtend. Het feit dat we de dood niet meer wegstoppen ver achterin ons hoofd en er openlijk over nadenken, is als winst te beschouwen.
We bevinden ons in een collectieve angst en dit besef heeft ook op het gebied van de zogenaamde ‘influencer’ een bepaalde nieuwe trend teweeg gebracht. Zo is er sinds kort het fenomeen van de ’deathfluencer’: de influencer die je meeneemt in alles wat met ‘de dood’ te maken heeft.

De term deathfluencer is uit Amerika komen overwaaien en daarmee wordt bedoeld: mensen met een groot Social Media – bereik, die allemaal iets doen om vernieuwde manieren te bedenken over ‘hoe om te gaan met de dood. ’

Eén van deze deathfluencers is de Nederlandse Claudia Crobatia. Zij benadrukt in haar vlogs op youtube de schoonheid en de geschiedenis die verborgen ligt in graven. Mede door een begraafplaats te bezoeken, kun je aan de inscriptie van een grafsteen soms achterhalen, wie er geleefd heeft en wie deze persoon was. Eigenlijk kan een bezoek aan een graf van mensen die je niet kent, gezien worden als een postuum eerbetoon aan hen, die hun hele leven hier op aarde volbracht hebben. Maar Claudia’s interesse in ‘De dood’ is groter. Zo lanceert ze binnenkort met de website ‘als de dood’ waarin ze de angst voor de dood gaat onderzoeken.

Lees meer

Het rouwproces van een kind of tiener

Rouwen is geen leuk proces want  als je rouwt, voel je je verdrietig.
Toch blijkt het rouwen voor de verwerking van het verdriet, van grote noodzaak te zijn om  weer op een volwaardige manier kunnen doorgaan in het leven. Zoals Susanne Eijssen al schreef in een artikel uit 2019 (https://www.nieuwetijdskind.com/wanneer-onderdrukte-rouw-een-blokkade-vormt-in-je-bewustzijnsproces ) kan onderdrukte rouw een blokkade vormen in iemands bewustzijnsproces. Mensen die de confrontatie met hun gevoel niet willen aangaan, mensen die weglopen van hun verdriet, komen vaak al snel in nog veel grotere problemen. Dit geldt in hoge mate zeker ook voor kinderen.

Kinderen zijn doorgaans gewend om bij de dag te leven en nemen soms niet de tijd om te rouwen. Soms schamen ze zich ervoor om verdrietig te zijn. Huilen en verdriet zijn niet “cool”!
Hun vriendjes en vriendinnetjes zien hen nu eenmaal liever lachend dan aangeslagen door hun verdriet.
Ze zullen het misschien nog wél delen met een boezemvriend of -vriendin die ze heel erg vertrouwen, maar ze zullen het rouwen zeker niet graag aan de grote klok willen hangen. En dat hoeft ook niet, maar rouwen is wél nodig. Hierover schreef Drs Vos van der Hoeven een interessante observatie ‘Rouwen bij jonge kinderen’ die terug te lezen is op https://www.opvoedadvies.nl/rouwkind.htm

Als volwassen mensen kunnen wij met onze auto naar de begraafplaats rijden en daar ter plekke als het ware even in gesprek gaan met de overleden geliefde, even één zijn met ons gevoel. Kinderen hebben soms die mogelijkheid niet, zeker niet als die ene Opa, Oma of goede vriend niet in hun woonplaats is begraven. Kinderen zijn wel handig met computers en voor kinderen is de digitale wereld net zo écht als de werkelijke wereld.  Daarom is het zeker ook in het belang van kinderen en jonge adolescenten om een digitale plaats te hebben om te rouwen.

Lees meer

Terugdenken aan iemand ie je kwijt bent geraakt: het herinneringsboek

Soms zijn de mensen die er niet meer zijn juist het meest aanwezig in je leven. Vooral als het overlijden zo plotseling is dat er geen mogelijkheid was om goed afscheid te nemen. In deze periode van Corona is het velen overkomen dat een tot dat moment (ogenschijnlijk) gezonde vader of moeder, broer of zus, beste vriend of goede buurman, ineens op de intensive care terecht kwam en er kort daarna niet meer onder ons was. De achterblijvers in shock achterlatend, overstelpt door verdriet, waarbij ze niet de woorden niet meer kunnen vinden om hun emoties uit te kunnen spreken. Toch is er veelal de wens om een eerbetoon maken voor een dierbare overledene.
Juist een plek om elke keer even terug te keren om te rouwen kan van essentieel belang zijn om de nare gebeurtenis een plek te geven. Natuurlijk is er vaak een graf, maar dat kan niet altijd een paar minuten tussendoor als je er even helemaal doorheen zit. Een moment dat je even alleen wilt zijn met je gedachten en herinneringen.

Het herinneringsboek

Het platform www.inonzegedachten biedt die online plek, waar je altijd weer naar terug kunt keren. Sommige mensen willen daarnaast echter ook nog iets tastbaars dat ze vast kunnen houden zoals  bijvoorbeeld een herinneringsboek dat is. Zo’n boek kan bestaan uit alleen mooie foto’s die het complete verhaal vertellen, maar het kan ook een mix zijn van mooie foto’s en de levensverhalen die daarbij horen. Verhalen zijn er vaak genoeg, mooie anekdotes, grappige gebeurtenissen een knipoog, uitspraken en de verhalen die de overledene altijd enthousiast zelf vertelde, zoals herinneringen aan mooie reizen of gewoon een levensovertuiging die voor hem of haar zo belangrijk was.

Nabestaanden willen die verhalen dolgraag delen,

Lees meer