Berichten getagd ‘boekentipns rouwen bij kinderen’

De definitie van rouwen Rouwen is ’een  verlies een plaats geven in je leven’.

Als mens hechten we ons aan andere mensen. Als iemand overlijdt die belangrijk voor je was, is het normaal dat je verdriet hebt. Het fijne geluksgevoel  van een sterke familieband of een warme vriendschap maakt dat je diegene mist als hij of zij er niet meer is. Dat verdrietgevoel kan heel lang blijven maar je kunt er na verloop van tijd steeds beter mee omgaan. De overledene is dan zeker niet vergeten, blijft in je gedachten maar je hebt hem of haar voor jezelf een nieuwe plaats gegeven.

Kinderen rouwen anders dan volwassenen.  Het begrip ‘dood’  is voor kinderen tot een jaar of tien onwerkelijk.  Ze zien het in eerste instantie als een tijdelijke toestand, zoiets als slapen of weggaan en dan terug komen. De stappen in hun rouwverwerking –  ontkenning, boosheid, het gevecht, de depressie en de aanvaarding – lijken op die van volwassenen maar er zijn ook een aantal specifieke leeftijdsgebonden reacties. Jonge kinderen zijn bij het overlijden van een ouder vaak eerst bezorgd over de gevolgen voor hun eigen wereldje “Waar ga ik nu slapen?”, “Wie brengt mij nu naar school?”. Als een klasgenootje overlijdt is de eerste reactie vaak welke gevolgen dat voor hen persoonlijk heeft: “wie moet er nu naast me zitten?”, “met wie moet ik nu dan gamen?”

Het is voor de manier waarop kinderen met rouwen omgaan van doorslaggevend belang hoe de volwassenen in hun omgeving er mee omgaan. Als zij hun verdriet laten zien, zullen kinderen dat ook doen.  Zien kinderen volwassenen niet huilen en verdrietig zijn, dan zal t een kind zijn rouwen weken tot maanden uitstellen tot het zich veilig genoeg voelt om het verdriet toe te laten.
Alle onderzoeken naar het rouwen door kinderen benadrukken dat kinderen echt betrokken moeten worden bij afscheidsrituelen.