Mariëtte Annabel Jaspers

Lieve Mariëtte, het is een feestmaand maar niet voor mij

Wat zijn we lang samen geweest…maar wat lijkt het toch kort geleden dat ik jou voor het eerst zag. Als ik dit schrijf, voel ik weer de spanning van dat eerste moment terug. Het trillen van mijn stem toen ik je quasi nonchalant de vraag stelde die miljoenen voor mij aan even zovele andere meisjes gesteld hebben: “Kom je hier wel vaker? “…..

Heel vaak heb ik deze zin terug gezien als voorbeeld van de slechtste en meest afgezaagde openingszin die een jongen tegen een meisje kan uitspreken. Maar nu ik hem teruglees, lijkt het wel poëzie.
Poëzie …omdat hij mij terugbrengt naar die grijze wintermiddag in Spijkenisse die mijn leven voor altijd ten gunste veranderde.
Jouw lachende ogen toen je zei “nou dit is al 17 jaar mijn vaders café dus het is niet echt mijn eerste keer”…

Heel vaak heb ik me later afgevraagd wat voor jou nou de reden geweest kan zijn om je toen niet direct om te draaien. In veel dromen, de jaren daarna, draaide je je wel daadwerkelijk om en bleef ik in vertwijfeling achter. En zoals je weet is er een – gelukkig korte – tijd geweest dat ik juist wenste dat je je toentertijd toch maar omgedraaid had.

Maar het leven is gelopen zoals het is gelopen.
Je hebt er geen controle over en het glipt tussen je vingers door als het zand in de zandloper

Liefste Mariëtte, we hebben vele hoogtepunten en een paar kleine dieptepunten gekend. En nu ben je er niet meer.

Ik vond ergens op een website een gedicht van Herman Gorter.
Het ontroerde me en het spijt me dat ik het niet zelf heb geschreven.

Lieve Mariëtte, het is een feestmaand maar niet voor mij

Wat zijn we lang samen geweest…maar wat lijkt het toch kort geleden dat ik jou voor het eerst zag. Als ik dit schrijf, voel ik weer de spanning van dat eerste moment terug. Het trillen van mijn stem toen ik je quasi nonchalant de vraag stelde die miljoenen voor mij aan even zovele andere meisjes gesteld hebben: “Kom je hier wel vaker? “…..

Heel vaak heb ik deze zin terug gezien als voorbeeld van de slechtste en meest afgezaagde openingszin die een jongen tegen een meisje kan uitspreken. Maar nu ik hem teruglees, lijkt het wel poëzie.
Poëzie …omdat hij mij terugbrengt naar die grijze wintermiddag in Spijkenisse die mijn leven voor altijd ten gunste veranderde.
Jouw lachende ogen toen je zei “nou dit is al 17 jaar mijn vaders café dus het is niet echt mijn eerste keer”…

Heel vaak heb ik me later afgevraagd wat voor jou nou de reden geweest kan zijn om je toen niet direct om te draaien. In veel dromen, de jaren daarna, draaide je je wel daadwerkelijk om en bleef ik in vertwijfeling achter. En zoals je weet is er een – gelukkig korte – tijd geweest dat ik juist wenste dat je je toentertijd toch maar omgedraaid had.

Maar het leven is gelopen zoals het is gelopen.
Je hebt er geen controle over en het glipt tussen je vingers door als het zand in de zandloper

Liefste Mariëtte, we hebben vele hoogtepunten en een paar kleine dieptepunten gekend. En nu ben je er niet meer.

Ik vond ergens op een website een gedicht van Herman Gorter.
Het ontroerde me en het spijt me dat ik het niet zelf heb geschreven. Maar ik mee zelf wel wat hij zo mooi onder woorden brengt:

Zie je ik hou van je,
ik vin je zo lief en zo licht –
je ogen zijn zo vol licht,
ik hou van je, ik hou van je.

En je neus en je mond en je haar
en je ogen en je hals waar
je kraagje zit en je oor
met je haar er voor.

Zie je ik wou graag zijn
jou, maar het kan niet zijn,
het licht is om je, je bent
nu toch wat je eenmaal bent.

O ja, ik hou van je,
ik hou zo vrees’lijk van je,
ik wou het helemaal zeggen –
Maar ik kan het toch niet zeggen.

Herman Gorter

Daarom wil ik zo ontzettend graag dat iedereen weet hoe belangrijk jij voor mij geweest bent. Dat er in mijn leven geen moment is geweest dat ik spijt heb gehad van de keuzes die ik gemaakt heb. Ik was nooit gelukkiger geworden dan jij me gemaakt hebt door aan mijn zijde te willen gaan. Door mij twee prachtige kinderen te geven die nu ook weer hun eigen keuzes zullen maken. Liefste Mariëtte, dank je dat je was wie je was.

Voor altijd jouw Ramon