Margreet Werumeus Buning

Jarenlang was Margreet de stille kracht achter de Beukelaargroep , strandplaats Nederzandt ende talloze activiteiten die werden opgestart daaromheen. Als rechterhand van Edwin de Beukelaar bestierde zij de administraties, logistiek, agenda’s, planning en alles wat er komt kijken in een buitengewoon actieve organisatie en behield ze het overzicht over alle dynamische processen .

Ze was een zachte, lieve vrouw met veel oog voor detail en voor alle mensen om haar heen.
Margreet hoefde niet zo nodig op de voorgrond en genoot van haar plekje in de luwte.  Margreet zag ook heel veel en had het vermogen om wat ze zag met jou te delen, ook als dat heel kritisch was. Je wist gewoon dat wat ze tegen jou zei altijd goed bedoeld was en dat ze dat ook echt niet zo maar deed. Op haar beurt stond ze ook open voor jouw ideeën en opmerkingen.

Ze was een vertrouwd rustpunt in turbulente tijden. Veel te jong is ze van ons heengegaan. Ik herinner me die dag als gisteren en  kon het gewoon  niet bevatten. Tijdens het sporten heeft ze een hartstilstand gekregen en is ze niet meer bijgekomen.
Nu – vele jaren later – blader ik weer eens door de foto’s en besef me dat ik misschien wel nooit tegen haar gezegd heb hoe zeer ik haar waardeerde om wie ze was en wat ze voor ons allemaal betekende.  Dat wil ik graag hier alsnog doen.

Lieve Margreet. Het gaat je goed in de dimensie waar je nu bent… “we’ll meet again, don’t know where, don’t know when….”

Jarenlang was Margreet de stille kracht achter de Beukelaargroep , strandplaats Nederzandt ende talloze activiteiten die werden opgestart daaromheen. Als rechterhand van Edwin de Beukelaar bestierde zij de administraties, logistiek, agenda’s, planning en alles wat er komt kijken in een buitengewoon actieve organisatie en behield ze het overzicht over alle dynamische processen .

Ze was een zachte, lieve vrouw met veel oog voor detail en voor alle mensen om haar heen.
Margreet hoefde niet zo nodig op de voorgrond en genoot van haar plekje in de luwte.  Margreet zag ook heel veel en had het vermogen om wat ze zag met jou te delen, ook als dat heel kritisch was. Je wist gewoon dat wat ze tegen jou zei altijd goed bedoeld was en dat ze dat ook echt niet zo maar deed. Op haar beurt stond ze ook open voor jouw ideeën en opmerkingen.

Ze was een vertrouwd rustpunt in turbulente tijden. Veel te jong is ze van ons heengegaan. Ik herinner me die dag als gisteren en  kon het gewoon  niet bevatten. Tijdens het sporten heeft ze een hartstilstand gekregen en is ze niet meer bijgekomen.
Nu – vele jaren later – blader ik weer eens door de foto’s en besef me dat ik misschien wel nooit tegen haar gezegd heb hoe zeer ik haar waardeerde om wie ze was en wat ze voor ons allemaal betekende.  Dat wil ik graag hier alsnog doen.

Lieve Margreet. Het gaat je goed in de dimensie waar je nu bent… “we’ll meet again, don’t know where, don’t know when….”