{"id":3689,"date":"2021-01-29T14:04:00","date_gmt":"2021-01-29T14:04:00","guid":{"rendered":"https:\/\/inonzegedachten.nl\/?p=3689"},"modified":"2021-01-29T14:04:00","modified_gmt":"2021-01-29T14:04:00","slug":"het-rouwproces-van-een-kind-of-tiener","status":"publish","type":"post","link":"https:\/\/inonzegedachten.nl\/het-rouwproces-van-een-kind-of-tiener\/","title":{"rendered":"Het rouwproces van een kind of tiener"},"content":{"rendered":"

Rouwen is geen leuk proces want\u00a0 als je rouwt, voel je je verdrietig.
\nToch blijkt het rouwen voor de verwerking van het verdriet, van grote noodzaak te zijn om \u00a0weer op een volwaardige manier kunnen doorgaan in het leven. Zoals Susanne Eijssen al schreef in een artikel uit 2019 (https:\/\/www.nieuwetijdskind.com\/wanneer-onderdrukte-rouw-een-blokkade-vormt-in-je-bewustzijnsproces<\/a> ) kan onderdrukte rouw een blokkade vormen in iemands bewustzijnsproces. Mensen die de confrontatie met hun gevoel niet willen aangaan, mensen die weglopen van hun verdriet, komen vaak al snel in nog veel grotere problemen. Dit geldt in hoge mate zeker ook voor kinderen.<\/p>\n

Kinderen zijn doorgaans gewend om bij de dag te leven en nemen soms niet de tijd om te rouwen. Soms schamen ze zich ervoor om verdrietig te zijn. Huilen en verdriet zijn niet \u201ccool\u201d!
\nHun vriendjes en vriendinnetjes zien hen nu eenmaal liever lachend dan aangeslagen door hun verdriet.
\nZe zullen het misschien nog w\u00e9l delen met een boezemvriend of -vriendin die ze heel erg vertrouwen, maar ze zullen het rouwen zeker niet graag aan de grote klok willen hangen. En dat hoeft ook niet, maar rouwen is w\u00e9l nodig. Hierover schreef Drs Vos van der Hoeven een interessante observatie \u2018Rouwen bij jonge kinderen\u2019 die terug te lezen is op https:\/\/www.opvoedadvies.nl\/rouwkind.htm<\/a><\/p>\n

Als volwassen mensen kunnen wij met onze auto naar de begraafplaats rijden en daar ter plekke als het ware even in gesprek gaan met de overleden geliefde, even \u00e9\u00e9n zijn met ons gevoel. Kinderen hebben soms die mogelijkheid niet, zeker niet als die ene Opa, Oma of goede vriend niet in hun woonplaats is begraven. Kinderen zijn wel handig met computers en voor kinderen is de digitale wereld net zo \u00e9cht als de werkelijke wereld.\u00a0 Daarom is het zeker ook in het belang van kinderen en jonge adolescenten om een digitale plaats te hebben om te rouwen. Daar kunnen ze naartoe wanneer ze maar willen, een momentje alleen zijn met hun eigen gedachten en de mooiste herinneringen in een reactie nalaten.
\nOp onze website www.inonzegedachten<\/a> kan dat op een respectvolle en eenvoudige manier,
\nEen geliefd iemand herdenken, laagdrempelig en in stijl, zonder enige ( afleidende0 \u00a0advertenties , want als je rouwt wil je je kunnen focussen op je overleden dierbare en op je eigen gevoelens daarbij.<\/p>\n

Dus, wellicht heeft u z\u00e9lf minder met het online herdenken, vindt u de beleving niet \u2018\u00e9cht\u2019 genoeg. Maar denk dan ook aan al die adolescenten en tieners, uw eigen kinderen, neefjes nichtjes en de kinderen uit de buurt. Ze lijken vaak zo stoer, maar hebben een klein hartje waar het hun meest dierbaren betreft. Zij willen soms herdenken op een onverwacht moment dat hun goed uitkomt. Dat is het mooie van de digitale wereld. Je kunt er met \u00e9\u00e9n muisklik naartoe, en je kunt het zo lang doen als je zelf wilt, soms zelfs gewoon even tussendoor. We wensen u veel succes en inspiratie bij het maken van uw Memorial.\u00a0 Jeroen Rook<\/p>\n","protected":false},"excerpt":{"rendered":"

Rouwen is geen leuk proces want\u00a0 als je rouwt, voel je je verdrietig.
\nToch blijkt het rouwen voor de verwerking van het verdriet, van grote noodzaak te zijn om \u00a0weer op een volwaardige manier kunnen doorgaan in het leven. Zoals Susanne Eijssen al schreef in een artikel uit 2019 (https:\/\/www.nieuwetijdskind.com\/wanneer-onderdrukte-rouw-een-blokkade-vormt-in-je-bewustzijnsproces<\/a> ) kan onderdrukte rouw een blokkade vormen in iemands bewustzijnsproces. Mensen die de confrontatie met hun gevoel niet willen aangaan, mensen die weglopen van hun verdriet, komen vaak al snel in nog veel grotere problemen. Dit geldt in hoge mate zeker ook voor kinderen.<\/p>\n

Kinderen zijn doorgaans gewend om bij de dag te leven en nemen soms niet de tijd om te rouwen. Soms schamen ze zich ervoor om verdrietig te zijn. Huilen en verdriet zijn niet \u201ccool\u201d!
\nHun vriendjes en vriendinnetjes zien hen nu eenmaal liever lachend dan aangeslagen door hun verdriet.
\nZe zullen het misschien nog w\u00e9l delen met een boezemvriend of -vriendin die ze heel erg vertrouwen, maar ze zullen het rouwen zeker niet graag aan de grote klok willen hangen. En dat hoeft ook niet, maar rouwen is w\u00e9l nodig. Hierover schreef Drs Vos van der Hoeven een interessante observatie \u2018Rouwen bij jonge kinderen\u2019 die terug te lezen is op https:\/\/www.opvoedadvies.nl\/rouwkind.htm<\/a><\/p>\n

Als volwassen mensen kunnen wij met onze auto naar de begraafplaats rijden en daar ter plekke als het ware even in gesprek gaan met de overleden geliefde, even \u00e9\u00e9n zijn met ons gevoel. Kinderen hebben soms die mogelijkheid niet, zeker niet als die ene Opa, Oma of goede vriend niet in hun woonplaats is begraven. Kinderen zijn wel handig met computers en voor kinderen is de digitale wereld net zo \u00e9cht als de werkelijke wereld.\u00a0 Daarom is het zeker ook in het belang van kinderen en jonge adolescenten om een digitale plaats te hebben om te rouwen.<\/p>\n","protected":false},"author":2,"featured_media":3691,"comment_status":"closed","ping_status":"closed","sticky":false,"template":"","format":"standard","meta":{"_acf_changed":false,"_seopress_robots_primary_cat":"none","_seopress_titles_title":"","_seopress_titles_desc":"","_seopress_robots_index":"","passster_activate_protection":null,"passster_protect_child_pages":"","passster_protection_type":"password","passster_password":"","passster_activate_overwrite_defaults":"","passster_headline":"","passster_instruction":"","passster_placeholder":"","passster_button":"","passster_id":"","passster_activate_misc_settings":"","passster_redirect_url":"","passster_hide":"no","passster_area_shortcode":"","footnotes":""},"categories":[21],"tags":[56,58,41,57],"acf":[],"_links":{"self":[{"href":"https:\/\/inonzegedachten.nl\/wp-json\/wp\/v2\/posts\/3689"}],"collection":[{"href":"https:\/\/inonzegedachten.nl\/wp-json\/wp\/v2\/posts"}],"about":[{"href":"https:\/\/inonzegedachten.nl\/wp-json\/wp\/v2\/types\/post"}],"author":[{"embeddable":true,"href":"https:\/\/inonzegedachten.nl\/wp-json\/wp\/v2\/users\/2"}],"replies":[{"embeddable":true,"href":"https:\/\/inonzegedachten.nl\/wp-json\/wp\/v2\/comments?post=3689"}],"version-history":[{"count":0,"href":"https:\/\/inonzegedachten.nl\/wp-json\/wp\/v2\/posts\/3689\/revisions"}],"wp:featuredmedia":[{"embeddable":true,"href":"https:\/\/inonzegedachten.nl\/wp-json\/wp\/v2\/media\/3691"}],"wp:attachment":[{"href":"https:\/\/inonzegedachten.nl\/wp-json\/wp\/v2\/media?parent=3689"}],"wp:term":[{"taxonomy":"category","embeddable":true,"href":"https:\/\/inonzegedachten.nl\/wp-json\/wp\/v2\/categories?post=3689"},{"taxonomy":"post_tag","embeddable":true,"href":"https:\/\/inonzegedachten.nl\/wp-json\/wp\/v2\/tags?post=3689"}],"curies":[{"name":"wp","href":"https:\/\/api.w.org\/{rel}","templated":true}]}}