Terugkijken naar het maken van een herdenkingsvideo

Mijn naam is Jeroen Rook en wat ben ik trots op het feit dat ik deel mag uitmaken van het herdenkingsplatform “In Onze Gedachten”. De plek waar je altijd iemand eervol mag herdenken, zonder dat je overvoerd wordt met reclames van opdringerige uitvaartverzorgers. De rol die wij kunnen spelen tussen het verwerken van het verdriet van de nabestaanden en het maken van het eerbetoon, weergegeven door henzelf, voelt als een eervolle taak.
En of dat monument nu in de vorm is gegoten van een herdenkingsboek, een afscheidsvideo of een pdf vol liefdevolle herinneringen, dat maakt het voor het wezen van de boodschap, namelijk: het tonen van liefde: niet heel anders. Iedereen verdient een plaats om herinnerd te worden. Sommige mensen kunnen een begraafplaats bezoeken, maar vele mensen zijn daar niet mobiel genoeg voor. Anderen, die wel de mogelijkheid hebben om een plaats fysiek te bezoeken, hebben nu de aanvulling om ook voor een kort moment even bij hun geliefden stil te staan, gewoon voor dat ene moment dat je het even moeilijk hebt, dat kwartiertje tussendoor.

Onlangs maakte ik voor Annemiek Ravestein een herdenkingsvideo van haar overleden man Michel. De liefde, passie en warmte spatten van het scherm. In het begin van de opname was Annemiek nerveus, maar na een paar minuten zag ze de camera niet meer. Ze zag Michel. Ze zag haar herinneringen. Voor even ging Michel weer leven, haar ogen straalden, wanneer ze de mooie herinneringen ophaalde. Natuurlijk was er ook verdriet, maar toch was de liefde overheersend.
Over de video zelf zei ze: “Topprestatie. Wat gaaf en ontroerend mooi! Na 10 jaar kan ik eindelijk dit eerbetoon voor hem maken. Hij is nog altijd in mijn leven. Liefde gaat door de dood heen.”
Zelf vond ik het maken van de video al bijzonder indrukwekkend. Hoe dicht kun je bij iemands ziel komen? De ziel van de overledene via het verhaal van de achterblijver. Tijdens het filmen voelde ik al de onmisbaarheid, de liefde en kracht die Annemiek en Michel naar elkaar toe hadden. Ondanks het verdriet zag ik na de opnames een lach van alle mooie herinneringen, in het gezicht van Annemiek. Voor even waren ze samen. Dat mocht ik als cameraman, interviewer en editor in een waardige vorm gieten. Die voldoening was meer dan die bij het uitvoeren van menig ander audiovisueel werk. Je bent als maker toch degene, die dit monument mag helpen bouwen en dat is een enorme eer.
Ieder monument verdient alle aandacht en liefde. Die hoop ik op zo’n moment te kunnen geven, zowel in het eindproduct, als tijdens de opnames Ik ben trots en ontroerd dat ik van dit platform een onderdeel mag zijn.