Nou lieve schat, ook hier ben je nu vereeuwigd.
Heeft het zin? heeft het nut? Of probeer ik je alleen maar vast te houden, terwijl het de bedoeling is je los te laten. 3 jaar nu alweer doe ik m’n best om je los te laten. Niet om je te vergeten, dat is onmogelijk. Maar om ‘gezond’ verder te kunnen…zonder jou… soms lukt het maar meestal niet. Sociale gebeurtenissen zijn slechts lonelyness in the crowd, gelukkige stelletjes zien doet nog pijn en bij een romantische film jank ik m’n ogen uit m’n kop. Gelukkig zijn er de goede momenten waardoor ik weer even kan opladen en natuurlijk de herinnering aan jouw mentaliteit. Never give up en knokken tot je bereikt hebt wat je voor ogen had. Door jou ben ik een beter, rustiger en geduldiger mens geworden. Jij bracht mij in balans. Je dood heeft dat helemaal overhoop gegooid maar ik vecht elke dag om het terug te krijgen.
Onze eerste ontmoeting was op het werk en zeker geen liefde op het eerste gezicht, in tegendeel. We zaten elkaar constant in de haren vanwege tegenstrijdige belangen vanuit onze functies. Gelukkig was daar ook nog een manager die met ons beider functies niks op had waardoor we toch ook vaak samen werkten om hem te overtuigen van ‘ons’ gelijk.
Ik werd overgeplaatst naar een andere klus en we zagen en spraken elkaar verder niet meer. Tot 2 of 3 jaar later ik contact met je zocht via hyves. Mijn relatie was op de klippen gelopen en die van jou was ook eigenlijk zo goed als over. Van chatten kwam ontmoeten en van ontmoeten kwam liefde, we leerden elkaar prive kennen en bleken toch best wel lief voor elkaar te kunnen zijn haha! Met geen nagel om onze kont te krabben gingen we samenwonen in een klein sociaal huurwoninkje in Dokkum.
Lees meer
Nou lieve schat, ook hier ben je nu vereeuwigd.
Heeft het zin? heeft het nut? Of probeer ik je alleen maar vast te houden, terwijl het de bedoeling is je los te laten. 3 jaar nu alweer doe ik m’n best om je los te laten. Niet om je te vergeten, dat is onmogelijk. Maar om ‘gezond’ verder te kunnen…zonder jou… soms lukt het maar meestal niet. Sociale gebeurtenissen zijn slechts lonelyness in the crowd, gelukkige stelletjes zien doet nog pijn en bij een romantische film jank ik m’n ogen uit m’n kop. Gelukkig zijn er de goede momenten waardoor ik weer even kan opladen en natuurlijk de herinnering aan jouw mentaliteit. Never give up en knokken tot je bereikt hebt wat je voor ogen had. Door jou ben ik een beter, rustiger en geduldiger mens geworden. Jij bracht mij in balans. Je dood heeft dat helemaal overhoop gegooid maar ik vecht elke dag om het terug te krijgen.
Onze eerste ontmoeting was op het werk en zeker geen liefde op het eerste gezicht, in tegendeel. We zaten elkaar constant in de haren vanwege tegenstrijdige belangen vanuit onze functies. Gelukkig was daar ook nog een manager die met ons beider functies niks op had waardoor we toch ook vaak samen werkten om hem te overtuigen van ‘ons’ gelijk.
Ik werd overgeplaatst naar een andere klus en we zagen en spraken elkaar verder niet meer. Tot 2 of 3 jaar later ik contact met je zocht via hyves. Mijn relatie was op de klippen gelopen en die van jou was ook eigenlijk zo goed als over. Van chatten kwam ontmoeten en van ontmoeten kwam liefde, we leerden elkaar prive kennen en bleken toch best wel lief voor elkaar te kunnen zijn haha! Met geen nagel om onze kont te krabben gingen we samenwonen in een klein sociaal huurwoninkje in Dokkum. Het was niet makkelijk de eerste jaren maar we leerden elkaar wel door en door kennen en overwonnen elke tegenslag. Na drie jaar was jij van brandwacht naar veiligheidskundige getransformeerd en kon je je hobby als vrijwillige brandweervrouw er niet meer bij doen.
Financieel ging het nu beter en we kochten een huis in Sneek, waar ik zo’n heimwee naar had. niet veel later verhuisden ook je ouders van Dokkum naar Sneek en zelfs je broer Theo uit Hilversum vond zijn liefde bij Corry en verhuisde ook naar Sneek, het moest allemaal zo zijn denk ik. Door wie jij was als oprecht mensenmens met aandacht en liefde voor iedereen, ongeacht wie, hoe en wat, werd je al snel in de armen gesloten van mijn vrienden. Mijn kinderen werden jouw kinderen en iedereen zag hoe speciaal wij samen waren, ik heb dat na jouw dood nog vaak mogen horen. Zelf noemden we onze liefde ‘Higher Love’ en zo voelde het ook echt.
In 2011 ging je voor jezelf beginnen, wat vond je dat eng! Maar je deed het en het werd een groot succes. Je was geliefd bij je collega’s en werd bewonderd door opdrachtgevers om je vakkundigheid. Wel was je veelal door de week in de kost omdat je meestal in het Rotterdamse havengebied werkte. Maar praktisch als we altijd waren, huurden we een huis in de buurt waar ik dan woensdags samen onze lieve boxers Lemmy en Ziva naartoe ging zodat we het grootste deel van de week toch samen waren.
Hard werken en zoveel mogelijk genieten waar mogelijk. Ons vaste jaarlijkse uitje naar Graspop, de vakanties naar Bonaire, Portugal, Spanje, Tsjechië en Kroatië zijn er om nooit meer te vergeten. En zo hadden we er nog een aantal op ons verlanglijstje staan….zoals zoveel wat we nog wilden doen. Wat we zeker zouden doen was samen oud worden, geen twijfel mogelijk!
En toen sloeg het noodlot toe…..
12,5 jaar is normaal gesproken een jubileum, voor ons was het afscheid nemen.
We vertrouwen erop dat de tijd lineair verloopt. Dat die voortdurend en gelijkmatig verstrijkt tot in de eeuwigheid. Maar het onderscheid tussen heden, verleden en toekomst berust slechts op een illusie. Gisteren, vandaag en morgen volgen elkaar niet op maar zijn in een oneindige cirkel met elkaar verbonden…..alles is met elkaar verbonden.
Albert Einstein
Lees minder
Wat een mooi stuk. Henk sterkte
Wat prachtig, tot tranen geroerd. Wat was ze ook bijzonder en nog steeds vollop aanwezig in mijn hart. Beste dinnies vanaf mij 16de,tijdens onze eerste ontmoeting op de schoonheidsspecialiste opleiding was er meteen een klik. Samen veel meegemaakt, soms met een traan maar merendeel met een lach. Een voorrecht voor iedereen die haar gekend heeft. Always in my heart ♥️
Wauw heel mooi .
IJonanda of IJootje…. wat een bijzonder meisje (en later vrouw) was ze toch. Als zusje van mijn allerbeste vriend ken ik haar al m’n hele leven. Zij was het zusje dat ik zelf ook graag gehad zou willen hebben, want haar hart was enorm groot en ze deelde haar warmte en oprechte interesse met zoveel mensen. Henk je hebt een prachtige Memorial van haar gemaakt en ik begrijp hoe moeilijk het is om haar los te laten… want als je weet hoe het voelt om in de zon te zitten, is het moeilijk wennen aan het donker. Sterkte amigo!